I.to run back, hasten back (class.).
I. Lit.: “ego ad anum recurro rursum,” Plaut. Cist. 2, 3, 50; cf.: recurrit rursus ad Hispalim Caesar, Auct. B. Hisp. 40 fin.: “ad me,” Cic. Att. 2, 11, 1; Hor. Epod. 5, 75; cf. id. S. 2, 6, 31: “ad raedam,” Cic. Mil. 10, 29: “in Tusculanum,” id. Att. 13, 47 fin.: “in arcem,” Liv. 4, 55: “rure,” Hor. S. 1, 2, 127: “recipe te et recurre,” Plaut. Trin. 4, 3, 8: “jam huc recurret,” Ter. Ad. 4, 1, 10: “luna tum crescendo, tum defectionibus in initia recurrendo,” Cic. N. D. 2, 19, 50; cf. Tib. 2, 4, 18: “ad fontem Xanthi versa recurret aqua,” Ov. H. 5, 30; cf.: “in suos fontes versa aqua,” id. Am. 2, 1, 26.—Poet., of the revolving of the sun, * Verg. A. 7, 100; “and of the year,” Hor. Ep. 2, 1, 147.—With a homogeneous object: “coeptum saepe recurrat iter,” Ov. A. A. 3, 360. —
II. Trop.
A. In gen., to come back, turn back, return, revert, recur: “cur posteris amplior honor quam majoribus haberetur? curve non retro quoque recurreret aequitas eadem?” Plin. Pan. 38 fin.; cf. Quint. 5, 9, 6: “naturam expellas furca, tamen usque recurret,” Hor. Ep. 1, 10, 24: “mox Bruma recurrit iners,” id. C. 4, 7, 12; cf.: “recurrat versa hiems,” Ov. F. 2, 854: “valetudines anniversariae ac tempore certo recurrentes,” Suet. Aug. 81: “ad easdem conditiones,” Caes. B. C. 2, 16 fin.; cf.: “uti eo recurrant,” id. ib. 85, 4: “cum ea unde generata, quo recurrant, viderit,” whither they return, Cic. Leg. 1, 23, 61; Vell. 2, 4, 7. — With dat.: “haec appellatio memoriae recurret,” will recur to memory, Plin. Pan. 88 fin. (with admoneri and recordari): “recurrentes versus = reciproci,” Sid. Ep. 8, 11; 9, 14. —