II. Renewed, renovated, of old building-materials used as new: “redivivus rudus (opp. novum),” Vitr. 7, 1: “unam columnam efficere ab integro novam, nullo lapide redivivo,” Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147. — Subst.: rĕdĭ-vīvum , i, n., old material used again in building: “quasi quicquam redivivi ex opere illo tolleretur ac non totum opus ex redivivis constitueretur,” Cic. Verr. 2, 1, 56, § 148; cf.: “redivivum est ex vetusto renovatum,” Fest. p. 273 Müll.
rĕdĭ-vīvus , a, um, adj. v. re init..