I.v. a , to strike back or in return (rare): “patitor tu item, quom ego te referiam,” Plaut. As. 2, 2, 108: “qui referire non audebam,” Ter. Ad. 4, 2, 28: “percussit te? recede. Referiendo enim et occasionem saepius feriendi dabis et excusationem,” Sen. Ira, 2, 34 fin.— Absol., Ambros. Abrah. 1, 5, 39; id. in Psa. 36, 56.— Poet.: “speculi referitur imagine Phoebus,” is reflected, Ov. M. 4, 349; 2, 110; cf.: “referitur vocibus Echo,” Aus. Ep. 10, 23.
rĕ-fĕrĭo , īre,