previous next
-flo , āvi, ātum, 1, v. n. and
I.a.
I. Neutr., to blow back, blow contrary.
A. Lit.: “reflantibus ventis,Cic. Tusc. 1, 49, 119: “Etesiae valde reflant,id. Att. 6, 7, 2: “antra,Sid. Ep. 9, 13: “ventorum procellae reflantium,Amm. 19, 10; 22, 8. — Poet.: pelagus respargit, reflat, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89 (Trag. Rel. p. 158 Rib.).—
B. Trop.: “cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos et, cum reflavit, affligimur,Cic. Off. 2, 6, 19: “reflante fortunā,Amm. 31, 13, 19; cf. Lact. 3, 29. —
II. Act.
A. To blow again from one's self, to blow or breathe out: “(aër) cum ducitur atque reflatur,is breathed out, exhaled, Lucr. 4, 938: “spiritum, folles,to blow out, Lampr. Heliog. 25: “sucositatem,to evaporate, Cael. Aur. Acut. 2, 29. —
B. To blow or puff out again: “laciniam (ventus),App. M. 10, p. 254, 9; cf.: “reflato sinu,id. ib. 4, p. 158 fin.: “signum veste reflatum,id. ib. 2, p. 116, 7.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, Letters to Atticus, 6.7.2
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.938
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.35
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.49
    • Cicero, De Officiis, 2.6
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: