I.perf., ātum, 1, v. a., to fear greatly, to dread, to stand in awe of, to shun or avoid through fear (class.).
(α).
With acc.: “si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,” Cic. Tusc. 5, 30, 85: “ea fugiat et reformidet oratio,” id. ib. 1, 45, 108; cf. Quint. 8, 5, 32: “homines maritimos,” Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69; so, “aliquem,” Quint. 1, 2, 18; 10, 7, 16: “bellum,” Cic. Phil. 7, 6, 19: “crimen amicitiae,” id. Cael. 6, 14: “reprehensionem vulgi,” id. Fin. 3, 2, § 7: “hunc locum,” id. Caecin. 29, 84: “ferrum,” Quint. 2, 4, 11: “arbitros,” id. 10, 7, 16: “communem loquendi morem,” id. 8, 2, 17: “posteritatis memoriam,” Plin. Ep. 5, 8, 2: “occursum,” id. ib. 1, 10, 7: “quorum mentionem,” Curt. 6, 9, 3: “sapientiae studium et praecepta prudentium penitus,” Tac. Or. 32 al.—
(β).
With inf.: “ea dicere reformidat,” Cic. Phil. 14, 3, 9: “ominari,” Liv. 9, 34: “comparari tibi,” Plin. Pan. 44, 4. —*
(γ).
With rel.-clause: “nec, quid tibi de alio audienti, de se ipso occurrat, reformidat,” Cic. Lig. 2, 6.—*
(δ).
With quod: “neque se reformidare, quod in senatu Pompeius dixisset, ad quos legati mitterentur, iis auctoritatem attribui,” Caes. B. C. 1, 32 fin. —(ε) Absol.: “vide, quam non reformidem,” Cic. Lig. 3, 6; Hor. S. 2, 7, 2.—
b. Of things: “etenim fides mea custodem repudiat, diligentia speculatorem reformidat,” Cic. Div. in Caecil. 16, 51: “tum bracchia (vitium) tonde: Ante reformidant ferrum,” Verg. G. 2, 369: “reformidant insuetum lumina solem,” Ov. P. 3, 4, 49: “mens reformidat tempus,” id. Tr. 3, 6, 29: “reformidat vulnus humus,” id. F. 1, 666: “membra mollem quoque saucia tactum,” id. ib. 2, 7, 13: “medentium manus crudum adhuc vulnus,” Plin. Ep. 5, 16, 11; Col. 3, 10, 20.— Absol.: “putatio non debet secundum articulum fieri, ne reformidet oculus,” i. e. be checked in its growth, cease growing, Col. 4, 9, 1; 4, 11, 1; 4, 24, 15; 4, 33, 4.