I.v. dep. n. and a.
I. Neutr., to stay, tarry, linger, loiter, delay (so rarely): “nam quid illaec nunc tam diu intus remorantur remeligines?” Plaut. Cas. 4, 3, 7: “ibi corpora,” Lucr. 2, 75: “res nulla foris,” id. 2, 158: “in concilio,” id. 2, 564; cf.: “in Italiā,” Liv. 27, 12, 3: “sed postquam remorata suos cognovit amores,” Ov. M. 4, 137: “perge, ne remorare. Non diu remoratus es: Jam venis,” Cat. 61, 200 sq.: “Etesiae contra fluvium flantes remorantur,” Lucr. 6, 717.—
II. Act., to hold back, stay, detain, obstruct, hinder, delay, defer (syn. retardare; “freq. and class.): aliquem,” Plaut. Mil. 3, 3, 46: “haec edepol remorata med est,” id. Ep. 5, 1, 23; id. Rud. 4, 6, 4 et saep.: “di illum perdant, qui me hodie remoratus est,” Ter. Eun. 2, 3, 11: “eae res, quae ceteros remorari solent, non retardarunt,” Cic. Imp. Pomp. 14, 40: “nox atque praeda castrorum hostes quominus victoriā uterentur remorata sunt,” Sall. J. 38, 8; Prop. 1, 6, 5: “quamvis te longae remorentur fata senectae,” i. e. should preserve you to a good old age, id. 1, 19, 17: “num unum diem postea L. Saturninum tribunum plebis et C. Servilium praetorem mors ac poena remorata est?” i. e. was it put off, deferred? Cic. Cat. 1, 2, 4; cf. Auct. Her. 4, 36, 48: “cur non remoratur ituros,” Ov. M. 13, 220.—Absol.: “ab negotiis numquam voluptas remorata,” Sall. J. 95, 3.—With inanimate and abstract objects: “alicujus commodum,” Ter. And. 4, 3, 24: “scio te me iis epistulis potius et meas spes solitum esse remorari,” Cic. Att. 3, 14, 1: “alicujus iter,” Sall. J. 50, 1; so, “iter,” Ov. M. 11, 233.—Absol.: “fugiunt, freno non remorante, dies,” Ov. F. 6, 772.?*! rĕmŏrātus , a, um, in a pass. signif.: “remorandust gradus,” Plaut. Pers. 1, 2, 28: “pomi jactu remorata (Atalanta),” Ov. M. 10, 671.