I.a., to swim back (very rare): “per Stygias aquas,” Albin. 1, 432: “simul imis saxa renarint Vadis levata,” i. e. shall float back to the surface, Hor. Epod. 16, 25: eodem renato stagno, Aug. Civ. Dei, 18, 17.† †
2. rēno or rhēno , ōnis, m. Celtic, a reindeer-skin, as a garment of the ancient Germans, a fur pelisse: “renones sunt velamina umerorum et pectoris usque ad umbilicum atque intortis villis adeo hispida, ut imbrem respuant,” Isid. Orig. 19, 23, 4: “(Germani) pellibus aut parvis rhenonum tegimentis utuntur (i. e. rhenonibus quae sunt parva tegimenta),” Caes. B. G. 6, 21 fin. (v. Kraner ad h. l.); cf.: Germani intectum renonibus corpus tegunt, Sall. H. Fragm. ap. Isid. l. l.; cf. also Serv. Verg. G. 3, 383. —Acc. to Varr. L. L. 5, § 167 Müll., a Gallic dress: sagum reno Gallica (vestimenta).
