I. Lit., to clean, cleanse, or clear again (not anteAug.): “iter,” Liv. 44, 4 fin.: “alveum Tiberis,” Suet. Aug. 30: “ergastula,” id. Tib. 8: “os, mox dentes,” Plin. 8, 25, 37, § 90: “nomas,” id. 23, 4, 38, § 78: “vulnera,” id. 34, 15, 46, § 155: “humum, Ov. de Nuce, 125: hortum repurgare steriles herbas eligens,” Curt. 4, 1, 21: “repurgato fugiebant nubila caelo,” Ov. M. 5, 286: “serenitas caeli non recipit majorem claritatem in sincerissimum nitorem repurgata,” Sen. Ep. 66, 46.—
II. Transf., to purge away; to take away, remove, for the sake of cleaning: “quicquid in Aeneā fuerat mortale repurgat,” Ov. M. 14, 603: “fetus,” Plin. 8, 55, 81, § 217: “aurum venis,” Flor. 4, 12, 12.