I.to keep back, save up, qs. for future use; to reserve (very freq. and class.; cf. repono); constr.: aliquid (aliquem) ad aliquid, in aliquid, alicui, with a terminal adv. or absol.
(α).
With ad: “reliquas merces commeatusque ad obsidionem urbis,” Caes. B. C. 1, 36: “philosophorum libros sibi ad Tusculani requiem atque otium,” Cic. de Or. 1, 52, 224; id. Sull. 28, 77: “aliquid ad testes,” id. Rosc. Am. 29, 82: “vitam suam ad incertissimam spem,” id. Sest. 22, 50: “hoc consilium ad extremum,” Caes. B. G. 3, 3 fin.: “ad ejus periculum legiones,” id. B. C. 1, 2: “consulem non ad vitam suam sed ad salutem vestram,” Cic. Cat. 4, 9, 18: “te ad aliquod severius judicium, id. Or. in Tog. Cand. (tom. ii. 1, p. 523 Orell.): vos ad eam rem,” id. Rosc. Am. 52, 151: “testem ad extremum,” id. Caecin. 10, 28: “nonne et hominem ipsum ad dubia rei publicae tempora reservandum?” id. Font. 19, 42(15, 32): “utinam ad illa tempora me fortuna reservavisset!” id. Off. 2, 21, 75: “se ad majora,” Verg. A. 4, 368.—
(β).
With in: “inimicitiasque in aliud tempus reservare,” Cic. Prov. Cons. 20, 47: “poenas praesentis fraudis in diem,” id. Cael. 24, 59: “partem (stercoris) in pratum,” Cato, R. R. 29: “aliquem in aliud tempus,” Caes. B. G. 1, 53; id. B. C. 3, 60: “aliquos in unum pugnae laborem,” Liv. 7, 7.—
(γ).
With dat.: “natura reservans semina rebus,” Lucr. 1, 614: “illorum esse praedam atque illis reservari,” Caes. B. G. 5, 34: “causam a judicibus praetermissam ipsis (decemviris),” Cic. Agr. 1, 4, 12: “scientiam rei mihi,” id. Or. 48, 160: “tibi se peritura Pergama,” Ov. M. 13, 168: “cetera praesenti sermoni,” Cic. Q. Fr. 2, 8, 1; id. Mur. 21, 45: “ista judicia melioribus meis rebus,” Liv. 3, 51: “se temporibus aliis,” Cic. Planc. 5, 13: “me Minucio et Salvio,” id. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21: “nos reipublicae,” Liv. 25, 6: “te non urbi sed carceri,” Cic. Att. 1, 16, 9: “cui te exitio,” Verg. A. 5, 625: “incolumem Pallanta mihi si fata reservant,” id. ib. 8, 575: “se judiciis posterorum,” Quint. 11, 1, 10: “supplicia alicui,” Stat. Th. 8, 121.— *
(δ).
With a terminal adv.: “quid hoc homine facias? aut quo civem importunum reserves?” Cic. Sest. 13, 29.—(ε) With a simple object, to keep from perishing, to save, preserve (very rare): “vide ne, cum velis revocare tempus omnium reservandorum, cum qui servetur non erit, non possis,” Cic. Fam. 5, 4, 2 Orell. N. cr.; cf.: “partum reservare,” Cels. 2, 8 med.: “reservatis Haeduis atque Arvernis,” Caes. B. G. 7, 89 fin.: “hominem,” Tac. H. 4, 42 fin.: “gladiatores,” Suet. Caes. 26: “quaesitique tenax et qui quaesita reservent,” Ov. M. 7, 657.