I.perf. only resonavit, Manil. 5, 567), v. n. and a., to sound or ring again, to resound, re-echo (freq. and class.).
I. Neutr.
A. Lit.: “tum clupei resonunt, Enn. l. l. (Ann. v. 364 Vahl.): valvae resonunt regiae, Att. l. l.: theatrum naturā ita resonans, ut, etc.,” Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42: “venenum sic e poculo ejecit, ut id resonaret,” id. Tusc. 1, 40, 96: “ubi non resonent imagines,” i. e. where no echoes are heard, without echoes, Varr. R. R. 3, 16, 12: “cum frustra resonant aera,” Ov. M. 4, 333: resonabat eburnea Telorum custos (i. e. pharetra), id. ib. 8, 320: “ut solent pleni resonare camini,” to send forth a roaring noise, id. ib. 7, 106: “eque sacrā resonant examina quercu,” Verg. E. 7, 13: “hominum clamor et tubarum sonus amplior quam editur resonare solet,” Just. 24, 6, 8: “resonantia litora,” Sil. 11, 491. — With abl.: “clamore et gemitu templum resonit caelitum, Att. ap. Non. l. l.: aura crepitu musico, Pac. l. l.: late plangoribus aedes,” Verg. A. 12, 607: “domus undique magno strepitu,” Hor. S. 1, 2, 129: “latratibus aether,” Ov. M. 3, 231: “spectacula plausu,” id. ib. 10, 668: “avibus virgulta canoris,” Verg. G. 2, 328: “arbusta cicadis,” id. E. 2, 13. — Poet., with acc.: “litoraque alcyonen resonant, acalanthida dumi,” resound with, Verg. G. 3, 338: “testudo septem nervis,” Hor. C. 3, 11, 3; cf.: “vox ima quattuor chordis,” id. S. 1, 3, 8. — With ad: “qui (cornus) ad nervos resonant in cantibus,” Cic. N. D. 2, 59, 149. — With dat.: “suave locus voci resonat conclusus,” echoes to the voice, Hor. S. 1, 4, 76; cf.: carmina resonantia chordis Romanis, to the strings, Auct. Pan. ad Pis. 229. —
B. Trop., to resound, re-echo: “in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,” Cic. Brut. 46, 171; cf. Quint. 11, 3, 30.—With dat.: “gloria virtuti resonat tamquam imago,” Cic. Tusc. 3, 2, 3. —
II. Act., to give back the sound of, to resound, re-echo with any thing: “formosam resonare doces Amaryllida silvas,” Verg. E. 1, 5; so, “triste et acutum,” Hor. S. 1, 8, 41: “resonent mihi Cynthia silvae,” call out to me, Cynthia, Prop. 1, 18, 31: “ora Hylan semper resonantia,” Val. Fl. 4, 18; cf. Sil. 14, 30. — Pass.: “(sonus) in fidibus testudine resonatur aut cornu,” Cic. N. D. 2, 57, 144. — Poet., with acc. of a place, to make resound or re-echo: “ubi Solis filia lucos Assiduo resonat cantu,” Verg. A. 7, 11. —