I.v. dep. a. (act. collat. form rĕvĕrĕo , acc. to Prisc. p. 799 P.), to stand in awe or fear of; to regard, respect, honor; to fear, be afraid of; to reverence, revere (ante-class. and post-Aug.; syn. veneror): Ap. Quid est quod pudendum siet, genere natam bono pauperem Ducere uxorem? Pe. Revereor filium, Plaut. Ep. 2, 1, 5 (cf. infra, the passage, Ter. Phorm. 2, 1, 3): observantia, per quam aetate aut sapientiā aut honore ... antecedentis reveremur et colimus, Cic. Inv. 2, 22, 66: “hos (sc. oratores) ituri in provincias magistratus reverebantur, hos reversi colebant,” Tac. Or. 36: “Nigidium Cicero summe reveritus est,” Gell. 11, 11, 1.—More freq. with inanim. or abstr. objects: “quasi ejus opulentitatem reverearis,” stood in awe of, Plaut. Mil. 4, 4, 35: “simultatem meam,” Ter. Phorm. 2, 1, 3 (also quoted in Cic. Att. 2, 19, 1): “adventum tuom,” Ter. Hec. 3, 1, 10: “fulgorem ab auro,” Lucr. 2, 51: “dicam non reverens assentandi suspicionem,” Cic. de Or. 2, 28, 122: “multa adversa reverens,” id. Tusc. 1, 30, 73: “virtutes,” Auct. Her. 4, 17, 24: “coetum virorum (Tullia),” Liv. 1, 48: “fortunam captivae,” Curt. 6, 2, 8: “auctoritatem illustrium scriptorum,” Col. 2, 1, 2: “reverearis occursum, non reformides,” Plin. Ep. 1, 10, 7: “ne revereatur, minus jam quo redeat domum,” Ter. Hec. 4, 4, 8: “ne quaestus quidem suos reveritus illos opimos, etc.,” i. e. did not spare, Plin. 10, 51, 72, § 142.—(*β) Impers. in analogy with pudet: non te tui saltem pudet, si nihil mei revereatur, Varr. ap. Non. 497, 1; cf. vereor. — Hence,
A. rĕvĕrens , entis, P. a., respectful, regardful, reverent: “sermo erga patrem imperatoremque reverens, de se moderatus,” Tac. H. 1, 17; cf.: responsum parum reverens, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11: “ora,” bashful, modest, Prop. 2, 30 (3, 28), 33: “puella parentum suorum reverens,” App. M. 8, p. 204, 21. — Comp.: “nihilo reverentior leniorve erga senatum,” Suet. Calig. 26: “quis reverentior senatus candidatus?” Plin. Pan. 69, 3; cf. id. Ep. 6, 17, 5: “sanctius ac reverentius visum de actis deorum credere quam scire,” Tac. G. 34: “illnd modestius ac fortasse reverentius,” Plin. Ep. 8, 21, 5; cf.: “nomen Augusti,” Flor. 4, 12, 66.— Sup.: “Gabium reverentissimum mei expertus,” Plin. Ep. 10, 86 (18), 1. — Adv.: rĕvĕrenter , respectfully: “aliquem adire,” Plin. Ep. 3, 21, 5: “amicos colere,” id. ib. 7, 31, 5. — Comp., Tac. H. 2, 27.— Sup., Suet. Aug. 93; id. Ner. 23; Plin. Ep. 10, 21 (32) init. —
B. rĕvĕ-rendus , a, um, P. a., inspiring awe, venerable, reverend (mostly poet.; cf.: “colen. dus, venerandus): nox,” Ov. Ib. 75: “facies,” Juv. 6, 513: “sacraria,” Claud. VI. Cons. Hon. 599: “vetustas (libri),” Gell. 9, 14, 26; 18, 5, 11: “vultu,” Spart. Sev. 19: “epulae,” Amm. 30, 1, 22.— Sup.: Reverendissimus, most reverend, right reverend, a title of bishops, etc., Cod. Th 1, 55, 8; 1, 2, 6.