1. A turning back before reaching one's destination (differing from reditus, a coming back, return): “quam valde ille reditu vel potius reversione meă laetatus,” Cic. Att. 16, 7, 5: “exponam vobis breviter consilium et profectionis et reversionis meae,” id. Phil. 1, 1, 1: “reversionem ut ad me faceret denuo,” Plaut. Truo. 2, 4, 45; id. Bacch. 2, 3, 62; Varr. ap. Non. 222, 19; 245, 14. —
2. Of things in gen., a returning, return: “febrium,” Cic. N. D. 3, 10, 24: “annua (solis),” App. Mund. p. 71, 6; cf. in plur.: “planetarum temporum,” id. Dogm. Plat. 1, p. 7, 4.—
II. Trop., gram. t. t. for ἀναστροφή, an inversion of words (like mecum, secum, quibus de rebus), Quint. 8, 6, 65.