previous next
-vinco , vīci, victum, 3, v. a.,
I.to conquer, subdue.
I. Lit. (only poet., and in Tac.): “victrices catervae Consiliis juvenis revictae,Hor. C. 4, 4, 24; cf.: “revicta conjuratio,repressed, checked, Tac. A. 15, 73: “primordia rerum aliquā ratione,Lucr. 1, 593: “vires (ignis),id. 5, 410.—
II. Trop., to convict; to refute, disprove (class.; “syn.: convinco, refuto),Lucr. 4, 488: numquam hic neque suo neque amicorum judicio revincetur, * Cic. Arch. 6, 11: “aliquem,Tac. A. 6, 5: “aliquem in mendacio,Dig. 26, 10, 3: “aliquem in culpā et in maleficio,Gell. 6, 2, 13: “crimina rebus revicta,disproved, Liv. 6, 26, 7 (with confutare verbis); Vulg. Act. 18, 28: “crimen,Liv. 40, 16: “testimoniis revinci,Lact. 4, 15 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • New Testament, Acts, 18.28
    • Cicero, For Archias, 6.11
    • Tacitus, Annales, 6.5
    • Tacitus, Annales, 15.73
    • Lucretius, De Rerum Natura, 1.593
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.488
    • Lucretius, De Rerum Natura, 5.410
    • Livy, The History of Rome, Book 40, 16
    • Livy, The History of Rome, Book 6, 26.7
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: