previous next
rhētor , ŏris, m., = ῥήτωρ,
I.a teacher of oratory or rhetoric, a rhetorician: “eos, qui rhetores nominarentur et qui dicendi praecepta traderent, nihil plane tenere,Cic. de Or. 1, 18, 84; cf. Quint. 2, 2, 1: in rhetorum scholis, id. 10, 5, 14; 12, 2, 23: “rhetorum artes,Cic. Fin. 3, 1: “rhetorum epilogus,id. Tusc. 1, 47, 112; 2, 3, 9: “(pueri) priusquam tradantur rhetori,Quint. 1, 10, 1; Mart. 2, 64, 1; Tac. Dial. 30 and 35; Macr. S. 5, 2, 1.— *
II. After the Greek manner, an orator; but with contempt, a rhetorician, speechifier, etc.: “stultitia rhetoris Attica,Nep. Epam. 6, 3; cf. with § 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Tacitus, Dialogus, 30
    • Cicero, On Oratory, 1.18
    • Cornelius Nepos, Epaminondas, 6.3
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.1
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.47
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 2.1
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 10.1
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 10, 5.14
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 12, 2.23
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: