I.v. inch. n. [rubeo], to grow red, turn red, to redden (poet. and in post-Aug. prose): “Aurora,” Verg. A. 3, 521; Ov. M. 3, 600: “mare radiis,” Verg. A. 7, 25: “matutina tempora,” Ov. M. 13, 581: “terrae mundusque,” id. ib. 2, 116: “saxa sanguine vatis,” id. ib. 11, 19: “arva novā Neptunia caede,” Verg. A. 8, 695: “genae,” blush, Ov. M. 7, 78: “Pompeius numquam non coram pluribus rubuit,” Sen. Ep. 11, 3: “rosa,” Plin. 21, 4, 10, § 14: “vina,” id. 14, 2, 4, § 35 (Jahn, rufescentia): “dentes,” id. 11, 37, 63, § 167 (Jahn, rufescunt).
rŭbesco , bŭi, 3,