previous next
rŭdīmentum , i, n. 1. rudis,
I.a first attempt, trial, or essay; a beginning, commencement in any thing (not ante-Aug.; cf. tirocinium).
I. Most usual as milit. t. t.: “militare,Liv. 21, 3; plur.: “rudimentis militiae imbutus,the elements, Vell. 2, 129, 2: “dura belli,Verg. A. 11, 157: rudimenta adulescentiae ponere, to lay down the rudiments, complete the first beginnings, pass one's novitiate, Liv. 31, 11 fin.; cf.: “sub militiā patris tirocinii rudimenta deposuit,Just. 9, 1, 8.—
II. In other things: “rudimentum primum puerilis regni,Liv. 1, 3; cf. Quint. 1, 8, 15: “prima rhetorices rudimenta,the first principles, rudiments, id. 2, 5, 1; cf. Suet. Aug. 64: “vidi Protogenis rudimenta cum ipsius naturae veritate certantia,Petr. 83, 1: “civilium officiorum rudimentis regem Archelaum defendit,Suet. Tib. 8: “ponere,id. Ner. 22: “prima pueritiae rudimenta deponere,Just. 7, 5, 3 (cf. supra, I.).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Vergil, Aeneid, 11.157
    • Suetonius, Divus Augustus, 64
    • Suetonius, Nero, 22
    • Suetonius, Tiberius, 8
    • Livy, The History of Rome, Book 31, 11
    • Livy, The History of Rome, Book 1, 3
    • Livy, The History of Rome, Book 21, 3
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 8.15
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 5.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: