I. A place for the keeping of holy things (sometimes, also, a place for prayer); a shrine, sacristy, sanctuary (cf.: fanum, sacellum, delubrum); an oratory, chapel: “notandum est aliud esse sacrum locum, aliud sacrarium. Sacer locus est locus consecratus, sacrarium est locus, in quo sacra reponuntur: quod etiam in aedificio privato esse potest,” Dig. 1, 8, 9; cf. Serv. Verg. A. 12, 199; “Fest. s. v. secespitam, p. 348 Müll.: erat apud Hejum sacrarium magnā cum dignitate in aedibus, a majoribus traditum, perantiquum: in quo signa pulcherrima quattuor, etc.,” Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 3, § 5: “Caere, sacrarium populi Romani, deversorium sacerdotum ac receptaculum Romanorum sacrorum,” Liv. 7, 20, 7: “qui habitat in tuo sacrario,” Cic. Fam. 13, 2: “ubi nunc sacrarium est,” Suet. Aug. 5: “tensam Jovis e sacrario in domum deducere,” id. Vesp. 5.—In plur.: “vetito temerat sacraria probro,” Ov. M. 10, 695: “ante ipsum sacrarium Bonae Deae,” Cic. Mil. 31, 86: “Fidei,” Liv. 1, 21; cf. in the plur.: “Vestae,” Mart. 7, 73, 3: “Ditis,” Verg. A. 12, 199: “Mentis bonae,” Prop. 3 (4), 24, 19. “VENERIS,” Inscr. Orell. 1359: “CERERIS ANTIATINAE,” ib. 1494: “MITHRAE,” ib. 1051 al.: “iis juvenibus bacchantibus ex obsceno sacrario eductis arma committenda?” Liv. 39, 15 fin.—
II. Transf., a secret place, etc.: “a quo (sc. te, Catilina) aquilam illam argenteam... cui domi tuae sacrarium scelerum tuorum constitutum fuit, sciam esse praemissam,” Cic. Cat. 1, 9, 24; 2, 6, 13: “illa arcana (naturae) ... in interiore sacrario clausa sunt,” Sen. Q. N. 7, 31, 3 (for which, shortly before: “in sanctiore secessu): testor mentis sacraria, Jovis jusjurandum,” Stat. Th. 3, 246.