previous next
săgitta , ae, f. root sagh-; v. sagio.
I. An arrow, shaft, bolt (freq. in prose and poetry; cf.: “telum, jaculum): cum arcum mihi et pharetram et sagittas sumpsero,Plaut. Trin. 3, 2, 99: “confige sagittis fures thesaurarios,id. Aul. 2, 8, 25; Cic. Ac. 2, 28, 89; id. N. D. 2, 50, 126 al.: “missiles,Hor. C. 3, 6, 16: “celeres,id. ib. 3, 20, 9 et saep.: “sagittā Cupido cor meum transfixit,Plaut. Pers. 1, 1, 25; Lucr. 4, 1278; Tib. 2, 1, 81; Hor. C. 2, 8, 15; 1, 27, 12: “sagittam conicere,Verg. A. 4, 69: “nervo aptare sagittas,id. ib. 10, 131; Ov. M. 8, 380: “savii sagittis per cussus est,Plaut. Trin. 2, 1, 16 (but the better reading is: ejus saviis perculsus).—
II. Meton., of things of a like form.
A. The extreme thin part of a vine-branch or shoot, Col. 3, 10, 22; 3, 17, 2; Plin. 17, 21, 35, § 156. —
B. The herb arrow-head, Plin. 21, 17, 68, § 111.—
C. In late Lat., an instrument for letting blood, a lancet, Veg. 1, 22, 4; 1, 25, 5; 1, 43, 3, etc.—
D. Sagitta, a constellation, the Arrow, Hyg. Astr. 2, 15; 3, 14; Cic. Arat. 382; Col. 11, 2, 21; Plin. 17, 18, 30, § 131; 18, 31, 74, § 309.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Ovid, Metamorphoses, 8.380
    • Plautus, Trinummus, 2.1
    • Vergil, Aeneid, 4.69
    • Plautus, Aulularia, 2.8
    • Plautus, Persa, 1.1
    • Plautus, Trinummus, 3.2
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.1278
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.50
    • Columella, Res Rustica, 3.10.22
    • Columella, Res Rustica, 3.17.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: