I.sardian, carnelian (late Lat.): “lapis,” Vulg. Exod. 28, 17.—Hence, subst.: sardĭus , ii, m., the carnelian, a precious stone, Vulg. Exod. 39, 10; id. Apoc. 21, 20; Tert. adv. Marc. 2, 10; “called lapis sardinus,” Vulg. Apoc. 4, 3; cf. Hier. in Isa. 15, 54, v. 11 sq.
sardĭus , a, um, adj. cf. 1. sarda, II.,