I.v.a. [claudo], to shut off, shut in a separate place, to shut up, seclude (rare but class.; syn.: secerno, sejungo).
I. Lit.: incientes (oves) secludere, to shut up, confine, Varr, R. R. 2, 2, 8; Stat. Achill. 1, 359: “illuc eum rapiam, ubi non seclusa aliqua aquula teneatur, sed unde universum flumen erumpat,” confined streamlets, Cic. de Or. 2, 39, 162: “carmina antro seclusa relinquit,” Verg. A. 3, 446.—Poet. mid.: ille sub extremā pendens secluditur alā, shuts himself off, i. e. protects himself, Prop. 1, 20, 29.—
B. In gen., to separate, sunder, shut off: “cur luna queat terram secludere solis Lumine,” Lucr. 5, 753: “dextrum cornu, quod erat a sinistro seclusum,” Caes. B. C. 3, 69: “cohors seclusa ab reliquis,” id. ib. 1, 55 fin.: “ab suis interceptum et seclusum,” Liv. 29, 9: “Caesar munitione flumen a monte seclusit,” Caes. B. C. 3, 97: “mare Tyrrhenum a Lucrino molibus seclusum,” Plin. 36, 15, 24, § 125: “stabula ad eam rem seclusa,” set apart, Varr. R. R. 2, 2, 15.—
II. Trop. *
A. To shut off, seclude: “a libero spiritu atque a communi luce seclusum,” Cic. Verr. 2, 5, 9, § 23.—
B. To separate, remove: corpore vitam, * Plaut. Rud. 1, 4, 1: secludite curas, shut out, exclude, i. q. excludite, Verg. A. 1, 562 Serv.—Hence, sēclūsus , a, um, P. a., sundered, separated, remote, secluded: “his devium quoddam iter esse seclusum a concilio deorum,” Cic. Tusc. 1, 30, 72: “seclusum nemus,” Verg. A. 6, 704.—Absol.: “in secluso,” in a remote, secluded place, Varr. R. R. 3, 5, 6.—Comp., sup., and adv. do not occur.