previous next
sectātor , ōris, m. id.,
I.a follower, attendant, adherent; in the plur., a train, retinue, suite (syn. assectator).
I. In gen. (rare but class.): at sectabantur multi. Quid opus est sectatoribus? (of the train accompanying a candidate) Cic. Mur. 34, 71 (shortly afterwards, assectatio and assectari); cf.: “lex Fabia, quae est de numero sectatorum,id. ib. 34, 71: num Gabinii comes vel sectator? id. Rab. Post. 8, 21: “puerorum rixantium,Sen. Brev. Vit. 12, 2; cf.: “sectator domi, comes in publico,Tac. A. 4, 68: “habet (Thrasea) sectatores vel potius satellites,id. ib. 16, 22: “multis sectatorum dilapsis,id. ib. 5, 10 fin.: “sectator quaestoris,id. ib. 11, 21.—
II. In partic.
1. A follower, adherent of a leader or sect (only post-Aug.): “hic non tam discipulos quam sectatores aliquot habuit,Suet. Gram. 24; cf. Tac. Or. 34: “cohors sectatorum Aristotelis,Gell. 13, 5, 2: “eloquentiae aut philosophiae sectatores,id. 19, 5, 1; cf. id. 2, 2, 2. —
2. One who practises, a follower (late Lat.): “bonorum operum,Vulg. Tit. 2, 14.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • New Testament, Titus, 2.14
    • Cicero, For Lucius Murena, 34.71
    • Cicero, For Rabirius Postumus, 8.21
    • Tacitus, Annales, 4.68
    • Gellius, Noctes Atticae, 13.5.2
    • Gellius, Noctes Atticae, 19.5.1
    • Gellius, Noctes Atticae, 2.2.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: