previous next
sēductĭo , ōnis, f. seduco.
I. (Acc. to seduco, I.) *
A. A leading or drawing aside: “seductiones testium,Cic. Mur. 24, 49.—
B. A misleading, seduction (eccl. Lat.): “Adam confessus est seductionem, non occultavit seductricem,Tert. adv. Marc. 2, 2 fin.; Ambros. in Luc. 7, § 218: “cordis,Vulg. Jer. 23, 26: “iniquitatis,id. 2 Thess. 2, 10.—*
II. (Acc. to seduco, II.) A separation: “mors est corporis animaeque seductio,Lact. 2, 12, 9.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Old Testament, Jeremiah, 23.26
    • Cicero, For Lucius Murena, 24.49
    • New Testament, 2 Thessalonians, 2.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: