I.“Cod. Erf. has semiustilo,” Cic. Mil. 13, 33), no perf., ātum, 1, v. a. (only in part. perf. and fut.), to half burn, to burn in part: “infelicissimis lignis semustulatus,” Cic. Mil. 13, 33: “faces mcendisti, quibus semustulatus ille est,” id. Phil 2, 36, 91: “semustulatus effugit,” id. Tull. 18, 33; Varr. ap. Non. 263, 21: “pauci semustulati venere in potestatem,” Curt. 6, 6, 32: “corpus in amphitheatro semustulandum,” Suet. Tib. 75 fin.; cf. semustus.
sēmustŭlo (sēmĭ-ustŭlo , -tĭlo , v. Beier ad Cic. Tull. p. 33, a.;