I.asunder, apart, separately (freq. and good prose; syn. seorsum)
(α).
With ab: “(di) separatim ab universis singulos diligunt,” Cic. N D. 2, 66, 165: “nihil accidet ei separatim a reliquis civibus,” id. Fam. 2, 16, 5: “separatim a reliquis consilium capere,” Caes. B. C. 1, 76: “separatim eos ab illis consulturos,” Liv. 40, 47, 4.—
(β).
Absol. (so most freq.): “hoc sejungi potest separatimque perscribi,” Cic. Phil. 13, 21, 50: “unā in re separatim elaborare,” id. de Or. 1, 3, 9: “separatim singularum civitatium copias collocare,” Caes. B. G. 7, 36; so (with singuli) Liv. 42, 44, 5; Quint. 4, prooem. § 7; (with quisque) Caes. B. C. 3, 18; Sall. C. 52, 23; Quint. 7, 4, 44; Cic. de Or 2, 16, 68; 2, 16, 70; id. Inv. 1, 18, 25; id. Brut. 53, 198; id. Fam. 13, 12; id. Att. 7, 3, 5; Caes. B. G. 1, 29; id. B. C. 3, 24; Quint. 5, 7, 6; Suet. Caes. 10; id. Aug. 29; id. Tib. 76 al.: “vel separatim dicere de genere universo, vel definite de singulis temporibus, hominibus, causis,” i.e. generally, Cic. de Or. 2, 27, 118 (cf.: “separatum exordium,” id. Inv 1, 18, 26).