previous next
sermōcĭnātĭo , ōnis, f. sermocinor,
I.a conversation, disputation, discussion (very rare): sermones hominum assimulatos dicere διαλόγους malunt, quod Latinorum quidam dixerunt sermocinationem, Quint. 9, 2, 31: “sermocinatio alicujus aliquā de re,Gell. 19, 8, 2.—In rhet.: “sermocinatio est, cum alicui personae sermo attribuitur et is exponitur cum ratione dignitatis,Auct. Her. 4, 52, 65; cf. id. 4, 43, 55; Vulg. Prov. 3, 32.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Old Testament, Proverbs, 3.32
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 2.31
    • Gellius, Noctes Atticae, 19.8.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: