previous next
sordĭdātus , a, um, adj. sordidus; cf.: albatus, atratus, from albus, ater, etc.,
I.in dirty clothes, meanly or shabbily dressed.
I. Lit.
A. In gen.: quamquam ego sum sordidatus, frugi tamen sum, * Plaut. As. 2, 4, 90: “sordidata et sordida,Ter. Heaut. 2, 3, 56 (shortly before: “pannis obsita): servi,Cic. Pis. 27, 67: “mancipia,id. Phil. 2, 29, 73.—
B. Esp., as a sign of mourning (when a person had lost friends by death, was under accusation, or in distress from any cause): “sensi magno opere moveri judices, cum excitavi maestum ac sordidatum senem,Cic. de Or. 2, 47, 195; cf. id. Pis. 41, 99: “reus,Liv. 6, 20; 27, 34: “Virginius sordidatus filiam suam obsoletā veste in forum deducit,id. 3, 47: “expulsi bonis omnibus Romam venerunt, sordidati,Cic. Verr. 2, 2, 25, § 62: “turba Aetolorum,Liv. 45, 28: “primo diluculo sordidatus descendit ad rostra,Suet. Vit. 15.—*
II. Trop., foul, polluted: “sordidatissima conscientia,Sid. Ep. 3, 13 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Cicero, Against Verres, 2.2.62
    • Cicero, Against Piso, 27.67
    • Cicero, Against Piso, 41.99
    • Cicero, Philippics, 2.29.73
    • Suetonius, Vitellius, 15
    • Plautus, Asinaria, 2.4
    • Cicero, On Oratory, 2.47
    • Livy, The History of Rome, Book 45, 28
    • Livy, The History of Rome, Book 3, 47
    • Livy, The History of Rome, Book 6, 20
    • Livy, The History of Rome, Book 27, 34
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: