I.a looker-on, beholder, observer, spectator (class.).
I. In gen.: “sunt homines quasi spectatores superarum rerum atque caelestium,” Cic. N. D. 2, 56, 140: “unicus caeli siderumque (Ar chimedes),” Liv. 24, 34, 2: “testis et spectator,” Cic. de Or. 1, 24, 112: “spectator laudum tuarum,” id. Fam. 2, 7, 2: “Leuctricae calamitatis,” id. Off. 2, 7, 26: “certaminis,” Liv. 1, 28; Quint. 10, 5, 19; Mart. 10, 51, 9.—
II. In partic.
A. A spectator in a theatre, at games, etc.: nunc, spectatores, clare plaudite, Plaut. Am. 5, 3, 3; so id. ib. prol. 66; id. Cas. grex 1; id. Cist. 4, 2, 9; id. Ps. 2, 4, 30; id. Stich. 5, 3, 1; Cic. Har. Resp. 11, 22. —
B. An examiner, judge, critic: spectator probator, ut pecuniae spectatores dicuntur, Don. Ter. Eun. 3, 5, 18 (cf. specto, I. B. 3., and spectatio, I. B.): “elegans formarum spectator,” critic, connoisseur, Ter. Eun. 3, 5, 18: “proprii ponderis,” Claud. Laud. Stil. 1, 147: “acrior virtutis,” Liv. 42, 34, 7.