I. Of or belonging to breathing, to wind, or to air (post-Aug.): machinarum genus spiritale, quod apud eos (Graecos) πνευματικόν appellatur, a kind of wind-instrument, Vitr. 10, 1: “partes pulmonis,” Veg. 5, 75, 1: fistula, an air-passage, Lact. Opif. Dei, 11: “arteriae,” Arn. 3, 108.—
II. Of or belonging to spirit, spiritual (eccl. Lat.): “substantiae quaedam,” Tert. Apol. 22: “bellum,” id. adv. Marc. 4, 20: si spiritali lacte pectus irriges, Prud. στεφ. 10, 13; Vulg. Gal. 6, 1; id. 1 Cor. 15, 44.—Hence, adv.: spīrĭtālĭter (spīrĭtŭāl- ), spiritually: “caro spiritaliter mundatur,” Tert. Paptism. 4 fin., Vulg. 1 Cor. 2, 14; id. Apoc. 11, 8.