previous next
spŭo , ui, ūtum, 3, v. n. and
I.a. [Sanscr. shtiv.; Gr. πτύω; Germ. speien; Engl. spit], to spit, to spit out, spew (very rare; not in Cic.).
I. Neutr.: “Antoniam Drusi non spuisse percelebre est,Sol. 1, § 74: “ex toto spuere desisse,Cels. 2, 8, § 77: “in faciem alicujus,Vulg. Num. 12, 14.—Esp., as a charm against fascination, etc. (cf. conspuo, I. fin.): “veniam a deis petimus spuendo in sinum,Plin. 28, 4, 7, § 35; cf.: “qui sputatur morbus,Plaut. Capt. 3, 4, 18 sqq. Brix ad loc.; Schol. Juv. 7, 112 Mayor ad loc.—
II. Act.: “sicco terram (i. e. pulverem) spuit ore viator Aridus,Verg. G. 4, 97.—Hence, spūtum , i, n. (acc. to II.).
A. Lit., spit, spittle; sing., Cels. 2, 8 med.; Plin. 28, 4, 7, § 38; plur., Lucr. 6, 1188; Prop. 4 (5), 5, 66; Mart. 2, 26, 2; Petr. 131, 4; Sen. Const. 1, 3.—
B. Transf., of a light, thin plate, Mart. 8, 33, 11.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Old Testament, Numbers, 12.14
    • Vergil, Georgics, 4.97
    • Plautus, Captivi, 3.4
    • Lucretius, De Rerum Natura, 6.1188
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 28.35
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 28.38
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 2.8
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: