I.an image, statue (syn.: “signum, effigies, imago) (commonly made of metal,” Quint. 2, 21, 10); rarely of the gods: statuae deorum, Cato ap. Prisc. p. 782 P.; Plin. 34, 7, 18, § 47; Sen. Q. N. 2, 42, 1.—But freq. and class. of men: “statuam dare auream Solidam faciundam,” Plaut. Curc. 3, 80: “statuae et imagines, non animorum simulacra sed corporum,” Cic. Arch. 12, 30: “statua istius persimilis,” id. Pis. 38, 93: “statua equestris inaurata,” id. Phil. 5, 15, 41; cf. id. ib. 9, 7, 16; id. Sest. 38, 83; Cic. Verr. 2, 2, 20, § 48: “ea statua, quae ad Opis per te posita in excelso est,” id. Att. 6, 1, 17: “si quaeret Pater urbium Subscribi statuis,” Hor. C. 3, 24, 28.—As a designation of immovability, taciturnity, etc.: “ex hac statuā volo Erogitare, etc.,” Plaut. Capt. 5, 1, 31; id. Ps. 4, 1, 7; cf.: “statuā taciturnius exit,” Hor. Ep. 2, 2, 83: “iste statuā pallidior,” Cat. 80, 4: “statuarum ritu patiemur pannos et vincula?” Petr. 102, 12.—
stătŭa , ae, f. statuo,