previous next
stĭpŭlātĭo , ōnis, f. stipulor, jurid. t. t.,
I.a promise given on demand; an engagement, agreement, bargain, covenant, stipulation, obligation (syn. pactum), Gai. Inst. 2, 31: “stipulatio est verborum conceptio, quibus is qui interrogatur, daturum facturumve se, quod interrogatus est, respondet,Dig. 45, 1, 5: “stipulatio non potest confici, nisi utroque loquente, etc.,ib. 45, 1, 1 sq.: “pacta, conventa, stipulationes,Cic. de Or. 2, 24, 100: “ut ea pecunia ex stipulatione debeatur,id. Leg. 2, 21, 53: “aliquem stipulatione alligare,id. Rosc. Com. 12, 36: “nondum stipulationes legeram,id. Att. 16, 11, 7: “stipulationum et judiciorum formulas conponere,id. Leg. 1, 4, 14; Nep. Att. 9, 5; Just. Inst. 3, 19 pr.; Paul. Sent. 5, 7, 1: is contractus stipulationum sponsionum sponsalia, Serv. Suip. ap. Gell. 4, 4, 2; Vulg. Jer. 32, 11.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, Letters to Atticus, 16.11.7
    • Cicero, For Quintus Roscius the Actor, 12.36
    • Old Testament, Jeremiah, 32.11
    • Cicero, On Oratory, 2.24
    • Cornelius Nepos, Atticus, 9.5
    • Cicero, De Legibus, 1.4
    • Cicero, De Legibus, 2.21
    • Gellius, Noctes Atticae, 4.4.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: