previous next
strătēgēma , ătis (dat. and
I.abl. plur. strategematibus, Front. 4 praef.), n., = στρατήγημα.
I. Lit., a piece of generalship, a stratagem: consilium illud imperatorium fuit, quod Graeci στρατήγημα appellant, Cic. N. D. 3, 6, 15; Val. Max. 7, 4, De strategematis; Flor. 1, 13, 6; 2, 6, 12 sq.; 3, 10, 2 et saep.; and cf. the work of Frontinus, Strategematicōn libri quattuor.—
II. Transf., in gen., any stratagem, artifice, trick: “interim Rufio noster strategemate hominem percussit,Cic. Att. 5, 2, 2.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Cicero, Letters to Atticus, 5.2.2
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.6
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 7.4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: