I.a.
I. Neutr.
A. Lit., to make a noise; to rattle, rustle, rumble, murmur, hum, roar, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; “syn.: fremo, strideo): cum Achivi coepissent Inter se strepere, * Cic. poët. Div. 1, 16, 29: vocibus truculentis,” Tac. A. 1, 25: “apes in alvo strepunt,” Plin. 11, 10, 10, § 26; cf. id. 11, 17, 17, § 54.—Of musical instruments (poet.): “rauco strepuerunt cornua cantu,” Verg. A. 8, 2; so, “litui,” Hor. C. 2, 1, 18: “fluvii strepunt Hibernā nive turgidi,” id. ib. 4, 12, 3.—Of arms, etc.: “strepit assiduo cava tempora circum Tinnitu galea,” Verg. A. 9, 808: “lancea,” Val. Fl. 6, 302: “tonitrua,” Sil. 15, 145.— “Of the place in which the sound is heard: strepit omnis murmure campus,” Verg. A. 6, 709: “omnia terrore ac tumultu,” Liv. 25, 25, 9; cf. id. 21, 11, 6: “urbs apparatu belli,” id. 26, 51, 7; cf. Tac. H. 2, 84: “aures clamoribus plorantium,” Liv. 22, 14, 8: “placidum aequor mille navium, remis,” Tac. A. 2, 23: “armorum paratu provinciae,” id. H. 2, 84: “mons tibiarum cantu tympanorumque sonitu,” Plin. 5, 1, 1, § 7.—
B. Trop.: “Scythici equitatūs equorum gloriā strepunt,” ring, resound with the glory, Plin. 8, 42, 64, § 156: “intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat,” i. e. was not heard beyond, Tac. Agr. 45.—
II. Act. (very rare): “haec cum sub ipso vallo portisque streperent,” bawled out, vociferated, Liv. 2, 45, 5: “strepens immania,” making strenuous accusations, Amm. 16, 6, 1: “qui (lucus) Capitolium montem strepit,” fills with rustling, Front. Ep. ad M. Caes. 3, 9.