previous next
strictim , adv. strictus, from stringo,
I.straitly, closely.
I. Lit. (ante- and postclass., and very rare): “strictim attondere,” i. e. close to the skin, Plaut. Capt. 2, 2, 18: “juncta crates,Pall. 1, 13: “cithara balteo caelato aptata strictim sustinetur,App. Flor. 2, p. 351, 7.—
II. Trop., slightly, superficially.
A. In gen. (Ciceronian, but very rare): “aspicere,Cic. de Or. 1, 35, 162: “videre,id. Rosc. Am. 34, 95.—
B. In partic., of speech, briefly, cursorily, summarily (freq. and class.): “haec nunc strictim dicta, apertiora fient infra,Varr. L. L. 9, § 39 Müll.: “breviter strictimque dicere (opp. copiosissime),Cic. Clu. 10, 29: “strictim dicere (opp. multa),id. N. D. 3, 8, 19: “subjungere de ceteris artibus,Quint. 1, 10, 1: “scribere de aliquā re,Suet. Tib. 73 saep.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 34.95
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 10.29
    • Plautus, Captivi, 2.2
    • Cicero, On Oratory, 1.35
    • Suetonius, Tiberius, 73
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.8
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 10.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: