I.folly, foolishness, simplicity, silliness, fatuity, etc.: “delirationem incredibilem! Non enim omnis error stultitia dicenda est,” Cic. Div. 2, 43, 90: “stultitia atque insipientia,” Plaut. Mil. 3, 3, 5: “inscitiae meae et stultitiae ignoscas,” id. ib. 2, 6, 62: “utrum stultitiā facere ego hunc an malitiā Dicam,” Ter. Phorm. 4, 3, 54: “stultitiā ac temeritate vestrā Galliam prosternere,” Caes. B. C. 7, 77: “stultitia loquax,” Cic. de Or. 3, 35, 142: “num tibi aut stultitia accessit aut superat superbia?” Plaut. Am. 2, 2, 77: “stultitia atque arrogantia,” Hirt. B. G. 8, prooem. § 3:“ stultitia est, ei te esse tristem,” Plaut. Cas. 2, 4, 4; 3, 3, 1; id. Ep. 3, 3, 50; id. Stich. 1, 2, 82 al.; cf.: “esse enim stultitiam nolle sumere, etc.,” Cic. N. D. 3, 34, 84: “est proprium stultitiae aliorum vitia cernere, oblivisci suorum, etc.,” id. Tusc. 3, 30, 73: “hujus istius facti stultitiam alia jam superior stultitia defendit,” id. Rab. Post. 9, 24: “stultitiae peccatum,” id. de Or. 1, 37, 124 sq.: “stultitiamque meum crimen debere vocari,” Ov. Tr. 3, 6, 35: “meae Stultitiam patiuntur opes,” extravagance, Hor. Ep. 1, 18, 29.—Esp. of folly, weakness, etc., in love: “supplicatum venio ob stultitiam meam,” Plaut. Aul. 4, 10, 22: “stultitiae adulescentiae ejus ignoscas,” id. Most. 5, 2, 35; id. Trin. 2, 4, 106; Ter. Heaut. 5, 2, 8.—Plur.: “hominum ineptias ac stultitias, quae devorandae nobis sunt, non ferebat,” Cic. Brut. 67, 236.
stultĭtĭa , ae, f. stultus,