I.numbness; dulness, insensibility, stupidity, stupor, stupefaction; astonishment, wonder, amazement (class.; “syn. torpor): stupor in corpore,” Cic. Tusc. 3, 6, 12: “sensūs stupor,” id. Phil. 2, 45, 115: “stupor obstitit lacrimis,” Ov. P. 1, 2, 29; cf.: stupor omnium animos tenet. Liv. 9, 2: “oculos stupor urget inertes,” Verg. G. 3, 523: “stupor cordis,” Cic. Phil. 3, 6, 16: “stupor debilitasque linguae,” id. Pis. 1, 1: “tantus te stupor oppressit, ut, etc.,” id. Phil. 2, 26, 65; cf.: “cum stupor silentiumque ceteros patrum defixisset,” Liv. 6, 40: “stupor omnes et admiratio incessit, unde tam subitum bellum,” Just. 22, 6 fin.; 12, 7; Arn. 1, 28; Claud. II. Cons. Stil. 344. —
II. Esp., dulness, stupidity, stolidity: “quae mandata! quā adrogantiā! Quo stupore!” Cic. Phil. 8, 8, 24: “stuporem hominis, vel dicam pecudis, attendite ... Sit in verbis tuis hic stupor: quanto in rebus sententiisque major,” id. ib. 2, 12, 30: “Quis stupor hic, Menelae, fuit?” Ov. A. A. 2, 361. —Poet., for stupidus, a fool, simpleton: “talis iste meus stupor nil videt, nihil audit,” Cat. 17, 21; cf.: “tum demum ingemuit corvi deceptus stupor,” Phaedr. 1, 13, 12.