previous next
suāsor , ōris, m. id..
I. In gen., one who exhorts, advises, or persuades, an adviser, counsellor, persuader (class.): esse suasorem summum et studiosum robore belli, Enn. ap. Gell. 7, 2 (Ann. v. 375 Vahl.): “me suasore et impulsore id factum,Plaut. Most. 3, 3, 13: “suasor et impulsor profectionis,Cic. Att. 16, 7, 2: “quid interest inter suasorem facti et probatorem?id. Phil. 2, 12, 29: “suasoris finis est utilitas,Quint. 3, 8, 42: “pacis,Ov. F. 4, 75.—
II. In partic., in publicists' lang., one who recommends or advocates a proposed law: “Caesar legem tulit ut, etc.... suasore legis Pompeio,Vell. 2, 44, 4: “epistola non suasoris sed rogatoris,Cic. Att. 16, 16, B, § 9.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to Atticus, 16.16
    • Cicero, Letters to Atticus, 16.7.2
    • Cicero, Philippics, 2.12.29
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 8.42
    • Gellius, Noctes Atticae, 7.2
    • Ovid, Fasti, 4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: