I. A mouth puckered up to be kissed (anteclass. and very rare; syn. osculum): dum semihiulco savio meo puellum savior, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4; Plaut. Mil. 2, 1, 16; cf. id. As. 4, 1, 53; App M. 3, p. 135, 35.—
II. Transf., a kiss, a love-kiss, φίλημα (mostly ante-class.; esp. freq. in Plaut.; syn.: osculum, basium; cf.: sciendum osculum religionis esse, savium voluptatis; “quamvis quidam osculum filiis dari, uxori basium, scorto savium dicant,” Serv. Verg. A. 1, 260): “qui tuae non des amicae suavium,” Plaut. Truc. 2, 4, 5; id. As. 5, 2, 41: “da savium priusquam abis,” id. ib. 5, 2, 91: “savium posco,” id. Cas. 5, 2, 14: “saliendo sese exercebant magis quam scorto aut saviis,” id. Bacch. 3, 3, 25: “savia suavia,” App. M. 6, p. 176, 15 et saep.: “Atticae ... quoniam hilarula est, meis verbis suavium des,” Cic. Att. 16, 11, 8.—As a term of endearment: “meus ocellus, meum labellum, mea salus, meum savium,” Plaut. Poen. 1, 2, 153; 1, 2, 170; 1, 2, 175; “1, 2, 178: mea salus, meum savium,” Ter. Eun. 3, 2, 3.
