previous next
sŭb-absurdus , a, um, adj.,
I.somewhat or rather absurd (Ciceronian): “sunt illa subabsurda,Cic. de Or. 2, 67, 274: “subabsurda dicere,id. ib. 2, 71, 289: “tempus discessūs,id. Att. 16, 3, 4: “incompositus, reconditus et, quo Cicero utitur, subabsurdus,Quint. 1, 5, 65; cf. id. 6, 3, 23; 6, 3, 99.—Adv.: sŭbabsurdē , somewhat absurdly: “aliquid subabsurde dicere,Cic. de Or. 2, 68, 275.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to Atticus, 16.3.4
    • Cicero, On Oratory, 2.67
    • Cicero, On Oratory, 2.68
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 5.65
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 3.99
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 3.23
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: