I.somewhat or rather absurd (Ciceronian): “sunt illa subabsurda,” Cic. de Or. 2, 67, 274: “subabsurda dicere,” id. ib. 2, 71, 289: “tempus discessūs,” id. Att. 16, 3, 4: “incompositus, reconditus et, quo Cicero utitur, subabsurdus,” Quint. 1, 5, 65; cf. id. 6, 3, 23; 6, 3, 99.—Adv.: sŭbabsurdē , somewhat absurdly: “aliquid subabsurde dicere,” Cic. de Or. 2, 68, 275.
sŭb-absurdus , a, um, adj.,