previous next
substantĭa , ae, f. substo,
I.that of which a thing consists, the being, essence, contents, material, substance (post - Aug.): “hominis,Quint. 7, 2, 5: “rerum,id. 2, 21, 1: “placidae et altae mentis,id. 6, prooem. § 7: “rhetorices,id. 2, 15, 34: “de substantiā aut de qualitate,id. 3, 6, 38: “singula animalia singulas habere debent substantias,Sen. Ep. 113, 4: “esse diversae substantiae,Front. Strat. 4 praef.: “earum rerum pretium non in substantiā, sed in arte positum est,in the material, Dig. 50, 16, 14: delebo omnem substantiam, every thing that exists, Vulg. Gen. 7, 4.—
II. Esp., fortune, substance, property: “sine substantiā facultatum,without store of riches, without fortune, Tac. Or. 8: “substantia omnis paternorum bonorum,Aur. Vict. Or. 19: “rei familiaris,Paul. Sent. 2, 29; Dig. 36, 1, 16 al.—Also absol., worldly goods, Vulg. Gen. 36, 6; id. 1 Esd. 1, 6.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Old Testament, Genesis, 36.6
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 6.38
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 15.34
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 2, 21.1
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, pr.7
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 2.5
    • Seneca, Epistulae, 113.4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: