I. (Acc. to succedo, I.) An advance, approach (very rare).
B. Transf. (post-class.), a place which one goes down into, a cavern: “terrarum,” Arn. 5, 173; 7, 251.—
II. (Acc. to succedo, II.) A succession of time, continuance (post-class.): “continuo totius temporis successu,” Just. 1, 8, 14: “ex successu continuae felicitatis obliviscitur se hominem,” id. 16, 5, 8.—
B. Trop., a happy issue, good result, success (the usual signif.; “perh. not ante-Aug.): successu exsultans,” Verg. A. 2, 386: “Mnestheus successu acrior ipso,” id. ib. 5, 210: “hos successus alit,” id. ib. 5, 231: “successum dea dira negat,” id. ib. 12, 914; cf.: “multo successu Fabiis audaciam crescere,” Liv. 2, 50, 3: “contentus fortuito successu,” id. 42, 66, 2: “elatus successu,” id. ib. § 3: successumque artes non habuere meae, Ov. R. Am. 624: “successu rerum ferocior,” Tac. H. 4, 28; Ov. M. 6, 130; 8, 384; 8, 495 al.: “successus improborum plures allicit,” Phaedr. 2, 3, 7; Quint. 1, 2, 24; 10, 7, 13; Plin. 7, 7, 5, § 44: “petitionum,” id. 28, 8, 27, § 106: “artis,” id. 35, 9, 36, § 67: “nec successum victoriae moderatus est,” Suet. Aug. 13: “tantusque rerum successu haberi coeptus est,” Just. 17, 3, 22: “successu rerum florentes opes,” id. 18, 6, 1; 21, 6, 1.— Plur.: “pleni successibus anni,” Ov. M. 8, 273: “successus prosperos dare, Liv. prooem. § 13: ne successibus deesset auctoritas,” Just. 2, 4, 13.—