I.a furrow made by the plough (cf.: lira, porca): sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant ὁλκόν, Fest. p. 302 Müll.: quā aratrum vomere lacunam striam facit, sulcus vocatur: quod est inter duos sulcos elata terra, dicitur porca, Varr. R. R. 1, 29, 3: “sulco vario ne ares,” Cato, R. R. 61, 1: “cum sulcus altius esset impressus,” Cic. Div. 2, 23, 50: “ducere ... infodere sulcum,” Col. 2, 2, 27; Juv. 7, 48: “duci sarculo sulcum,” Plin. 18, 33, 76, § 327: “proscindere jugerum sulco,” id. 18, 19, 49, § 178: “sulco tenui arare,” id. 18, 18, 47, § 170: “sulcum patefacere aratro,” Ov. M. 3, 104: “sulcis committere semina,” Verg. G. 1, 223: “mandare hordea sulcis,” id. E. 5, 36: “telluri infindere sulcos,” id. ib. 4, 33: “semina longis Cerealia sulcis Obruere,” Ov. M. 1, 123: “herba Cerealibus obruta sulcis,” id. Tr. 3, 12, 11.—
II. Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
A. A ploughing: “hordeum altero sulco seminari debet,” Col. 2, 9, 15: “quarto,” id. 2, 12, 8: “quinto,” Plin. 18, 20, 49, § 181: “nono,” Plin. Ep. 5, 6, 10.—
B. Of things resembling a furrow.
1. A long, narrow trench, a ditch, Cato, R. R. 33, 4; 43, 1; Col. 2, 8, 3; Plin. 19, 4, 20, § 60; Verg. G. 2, 24; 2, 289; id. A. 1, 425 et saep.—
2. A rut, track, in gen.: “cursu rotarum saucia clarescunt nubila sulco, Claud. Cons. Prob. et Olymp. 102.—Esp., of the furrow cut by a vessel: infindunt sulcos,” Verg. A. 5, 142: “delere sulcos,” Stat. Th. 6, 415: “canebant aequora sulco,” Val. Fl. 3, 32.—Of a wrinkle of the skin, Mart. 3, 72, 4: “genarum,” Claud. in Eutr. 1, 110.—Of the trail of a meteor, Verg. A. 2, 697; Luc. 5, 562.—Of wounds: “in pectore,” Claud. Rapt. Prov. 3, 425.—Of the private parts of a woman, Lucr. 4, 1272; Verg. G. 3, 136; App. Ἀνεχ. 16.