I.to dip or plunge under, to sink, overwhelm, submerge, submerse.
I. Lit. (class.; most freq. pass.): “summersus equus voraginibus,” Cic. Div. 1, 33, 73: “genera summersarum beluarum,” id. N. D. 2, 39, 100: “salgama semper jure summersa,” Col. 12, 4, 5: navis summersa, * Caes. B. C. 3, 39: “ferrum summersum in undā, Ov M. 12, 279: ipsos potuit summergere ponto,” Verg. A. 1, 40: “quod (saxum) tumidis submersum tunditur olim Fluctibus,” id. ib. 5, 125: “aliquot procellis summersi paene sumus,” Liv. 24, 8, 13: “summersas obrue puppes,” Verg. A. 1, 69: “navem,” Tac. A. 14, 5: omnes quondam terrae submersae profundo fuerunt, Just. 2, 1, 17. —
II. Trop. (post-class. and very rare): “virtus summersa tenebris, Claud. lV. Cons. Hon. 221: publicatam summergere lectionem,” to suppress, Arn. 3, 104.