I.pluperf. subj. summosses, Hor. S. 1, 9, 48), v. a., to send or drive off or away, to remove (freq. and class.; cf.: repello, amolior).
I. Lit.
A. In gen.: “hostes a portā,” Caes. B. G. 7, 50: “hostes ex muro ac turribus,” id. B. C. 2, 11: “hostes ex agro Romano trans Anienem,” Liv. 4, 17, 11: “hostium lembos statione,” id. 45, 10, 2: “recusantes advocatos,” Cic. Quint. 8, 31: “quam (Academiam) summovere non audeo,” id. Leg. 1, 13, 39: “summotā contione,” id. Fl. 7, 15; cf.: “summoto populo,” Liv. 26, 38, 8: “submotis velut in aliam insulam hostibus,” Tac. Agr. 23: maris litora, to remove, extend (by moles), Hor. C. 2, 18, 21: “informes hiemes,” id. ib. 2, 10, 17: “regnum ipsum,” Plin. Pan. 55, 7: “piratas mari,” Flor. 4, 6: “ut legati juberentur, summoto eo (Caesare) milites alloqui,” Vell. 2, 62, 5. —Poet.: “hic spelunca fuit vasto submota reccssu (sc. ex oculis),” Verg. A. 8, 193.—Of things: “ubi Alpes Germaniam ab Italiā summovent,” separate, Plin. 3, 19, 23, § 132: “silva Phoebeos summovet ictus,” wards off, Ov. M. 5, 389.—
B. In partic.
1. Of a lictor, to clear away, remove people standing in the way, to make room: “i, lictor, summove turbam,” Liv. 3, 48, 3; 2, 56, 10; 4, 50, 5; 25, 3, 16; “45, 7, 4: nemo submovebatur,” Plin. Pan. 76, 8.—Impers. pass.: “cui summovetur,” Sen. Ep. 94, 60: “sederunt in tribunali, lictor apparuit, summoto incesserunt,” after room had been made, Liv. 28, 27, 15: “incedit (bos) submoto,” Plin. 8, 46, 71, § 185: “summoto aditus,” access after the lictors had made room, id. 45, 29, 2 Weissenb. ad loc.; 45, 7, 4; Inscr. Fratr. Arv. ap. Marin. 25; 32; 35.—
b. Transf., to remove, dispel, etc.: “non gazae neque consularis Summovet lictor miseros tumultus Mentis et curas,” Hor. C. 2, 16, 10; cf.: “submove vitia,” Sen. Ep. 94, 60.—
II. Trop., to put or keep away, to withdraw, withhold, remove (syn. sepono): aliquem a re publicā, from civil affairs, Cic. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85: “aliquem administratione reipublicae,” Suet. Caes. 16; cf. id. ib. 28: “reges a bello,” Liv. 45, 23: “sermonem a prooemio,” Quint. 4, 1, 63: “magnitudine poenae maleficio summoveri,” Cic. Rosc. Am. 25, 70: “summotus pudor,” Hor. Epod. 11, 18: “scrupulum,” Col. 4, 29, 3: “summovendum est utrumque ambitionis genus,” Quint. 12, 7, 6: “hiemem tecto,” Luc. 2, 385.—
B. Esp., to banish: “ad Histrum,” Ov. P. 3, 4, 91: “patriā,” id. ib. 4, 16, 47: “aliquem urbe et Italiā,” Suet. Aug. 45 fin.: “summotum defendis amicum,” Ov. Tr. 3, 4, 41.