I.gen. sumpti, Cato, R. R. 22, 3; Lucil., Turp., Caecil., and Varr. ap. Non. 484, 30 sq.; Turp. ib. 132, 16; Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. Cas. 2, 7, 2), m. sumo, II. D., expense, cost, charge (class.; used alike in sing. and plur.; cf. “impendium): at tibi tanto sumptui esse mihi molestum'st,” Plaut. Mil. 3, 1, 78: “quor tu his rebus sumptum suggeris,” Ter. Ad. 1, 1, 37; 3, 3, 16; 5, 3, 21: “sine sumptu tuo,” id. Eun. 5, 8, 46: “perpetuos sumptus suppeditare, nec solum necessarios, sed etiam liberales,” Cic. Off. 2, 12, 42: “illud te rogo, sumptu ne parcas,” id. Fam. 16, 4, 2: “extra modum sumptu et magnificentiā prodire,” id. Off. 1, 39, 140; cf.: “sumptus epularum,” id. Tusc. 5, 34, 97: “quid sumptūs in eam rem aut laboris insumpserit,” id. Inv. 2, 38, 113: “ad incertum casum et eventum certus quotannis labor et certus sumptus impenditur,” Cic. Verr. 2, 3, 98, § 227: “sumptum in rem militarem facere,” id. Fam. 12, 30, 4: “omnino nullus in imperio meo sumptus factus est,” id. Att. 6, 2, 4: “nulli sumptūs, nulla jactura,” id. Cael. 16, 38; cf. id. Att. 5, 21, 5: “adventus noster nemini ne minimo quidem fuit sumptui,” id. ib. 5, 14, 2: “sumptum nusquam melius posse poni,” id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 3: “exiguus sumptus aedilitatis fuit,” id. Off. 2, 17, 59: “quaestores sumptum, quem oportebat dari, non dederunt,” id. Inv. 2, 29, 87: “si qui suo sumptu functus esset officio,” id. Fam. 3, 8, 3: “magnum numerum equitatūs suo sumptu alere,” Caes. B. G. 1, 18: “publico sumptu,” Liv. 40, 38, 6: “oppida publico Sumptu decorare,” Hor. C. 2, 15, 19: “quom tolerare hujus sumptus non queat,” Ter. Heaut. 3, 2, 33: “ubi videbit tantos sibi sumptus domi Cottidianos fieri,” id. ib. 5, 4, 5; “5, 1, 57: unde in eos sumptus pecunia erogaretur,” Liv. 1, 20, 5: “in his immanibus jacturis infinitisque sumptibus,” Cic. Off. 2, 16, 56: “minuendi sunt sumptus,” id. Leg. 2, 23, 59: “sumptus, quos in cultum praetorum socii facere soliti erant, circumcisi aut sublati,” Liv. 32, 27, 4: servi qui opere rustico Faciundo facile sumptum exercerent suum, could pay their expenses, i. e. the cost of keeping them, Ter. Heaut. 1, 1, 91: “non amplius in singulas cenas sumptus esse facturos,” Gell. 2, 24, 2: “cenarum,” id. 2, 24, 12; 2, 24, 15.
This text is part of:
View text chunked by:
sumptus ,, ūs (