I. To pour over or upon (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.).
A. Lit.: “hanc misturam cum composueris, oleum superfundito,” Col. 12, 57, 1; 4, 8, 3: “unguentum,” Plin. Ep. 9, 33, 9: “magnam vim telorum,” Tac. Agr. 36.—Absol.: “potius mare superfunderet adversus terrarum ereptores,” Tac. A. 13, 55 fin.— Mid., to pour itself out, overflow; to spread out, scatter, extend: “Tiberis ripis superfunditur,” Plin. Ep. 8, 17, 1: “Circus Tiberi superfuso irrigatus,” Liv. 7, 3, 2: “nuda superfusis tingamus corpora lymphis,” Ov. M. 2, 459; cf.: “superfusa umoris copia,” Quint. 1, 2, 28: “jacentem hostes superfusi oppresserunt,” rushing upon him in numbers, Liv. 39, 49, 5: Albani gens superfusa montibus Caucasiis, spreading or scattered over, Plin. 6, 13, 15, § 39: “Callias hanc habuisse causam superfundendi se Italiae,” id. 12, 1, 2, § 5: superfusis undis, Sen. Thyest. 584; Luc. 7, 365: “instar fluminis hostibus superfusi,” Amm. 15, 4, 11; 25, 6, 12.—
B. Trop.: “sed nondum fortuna se animo ejus superfuderat,” i. e. become too great for, Curt. 3, 12, 20: “superfundens laetitia,” overflowing, extravagant, Liv. 5, 7, 8: “(Macedonum fama, i. e. nomen, regnum) superfudit se in Asiam,” spread abroad, extended, id. 45, 9, 5.—
II. To pour or spread one thing over another (very rare): “compositum oleo superfundito,” Col. 12, 57, 3: “terra superfusa scamnis,” id. 2, 4, 3: “sedecim alarum conjuncta signa nube ipsā operient ac superfundent equites equosque,” Tac. H. 3, 2 fin.; Scrib. Comp. 73; 257.