I.a., to stand upon or over (perh. not ante-Aug.): “signa cum columnis, quibus superstabant,” Liv. 40, 2, 2: “columnae (statua),” Suet. Galb. 23: “essedis carrisque (hostis),” Liv. 10, 28, 9: “ruinis (armati),” id. 38, 7, 5: “corporibus hostium,” id. 7, 24, 5: “cumulus caesorum,” id. 22, 59, 3: “rupibus,” id. 37, 27, 8: superstantes propugnaculis celsis, Amm. 20, 6, 4: “(quem) lapsum superstans Immolat,” Verg. A. 10, 540: “ossa inhumata (volucres),” Ov. H. 10, 123: “corpora atque arma simul cumulata,” Stat. Th. 2, 713.—Absol.: “agger pondere superstantium in fossam procubuit,” Liv. 10, 5, 11: “cum armati superstantes subissent,” id. 44, 9, 8. —
sŭper-sto , āre, v. n. and