previous next
suspīcĭōsus (suspīt- ), a, um, adj. 2. suspicio,
I.full of suspicion (class.).
II. That excites mistrust or suspicion, suspicious: si suspiciosus fuisset, Cato ap. Gell. 9, 12, 7; cf.: “suspiciosum Cato hoc in loco suspectum significat, non suspicantem, Gell. ib.: timor, perturbatio, etc. ... quae erant ante suspitiosa, haec aperta ac manifesta faciebant,Cic. Clu. 19, 54: “id quod adhuc est suspitiosum,id. Rosc. Am. 7, 18: quia id est suspitiosum, id. ib. 20, 56; Auct. Her. 2, 7, 11; Cic. Clu. 62, 174: “haec sunt, quae suspitiosum crimen efficiant,id. Part. Or. 33, 114: “sententiae,Sen. Ep. 114, 1: “joci,Suet. Dom. 10.—Sup.: “suspitiosissimum negotium,Cic. Fl. 3, 7: “tempus,id. Fam. 1, 7, 3.— Comp. seems not to occur.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (11 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (11):
    • Cicero, Letters to his Friends, 1.7.3
    • Cicero, Letters to his brother Quintus, 1.1.4
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 19.54
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 7.18
    • Cicero, Against Verres, 2.5.74
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 62.174
    • Suetonius, Domitianus, 10
    • Cicero, De Amicitia, 18
    • Gellius, Noctes Atticae, 9.12.7
    • Seneca, Epistulae, 114.1
    • Cicero, Partitiones Oratoriae, 33.114
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: