previous next
suspĭcor , ātus (
I.inf. suspicarier, Plaut. Ps. 1, 5, 149; id. Trin. 1, 2, 49), 1, v. dep. a. [1. suspicio, II.], to mistrust, suspect (class.).
(α). With acc. (rare): “id est, quod suspicabar,Plaut. Men. 5, 2, 24: “quid nunc suspicare aut invenis De illā?Ter. Heaut. 4, 1, 44: “quid homines suspicentur, videtis,Cic. Lael. 3, 12: “quod velim temere atque injuriose de illo suspicati sint homines,id. Ep. ad Brut. 1, 13, 1: “nihil mali suspicans,id. Clu. 9, 27: “res nefarias,id. Mil. 23, 63: “summum nefas suspicatus de uxore,Quint. 9, 2, 80.—Rarely with a personal object: “ancillas meas,Plaut. As. 5, 2, 39: “puellam,App. M. 10, p. 250, 18.—
(γ). Absol.: “fuge suspicari (sc. me),Hor. C. 2, 4, 22.—
II. Transf., in gen., to suspect, apprehend, surmise, suppose, believe, conjecture (class.; cf.: opinor, reor).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (25 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (25):
    • Cicero, Letters to his Friends, 1.6.1
    • Cicero, Letters to his brother Quintus, 2.9.1
    • Caesar, Gallic War, 8.16
    • Caesar, Gallic War, 1.44
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 9.27
    • Cicero, For Milo, 23.63
    • Plautus, Casina, 2.6
    • Plautus, Menaechmi, 5.9
    • Ovid, Epistulae, 19
    • Plautus, Asinaria, 5.2
    • Plautus, Aulularia, 1.2
    • Plautus, Menaechmi, 5.2
    • Plautus, Pseudolus, 1.5
    • Plautus, Rudens, 4.4
    • Plautus, Trinummus, 1.2
    • Cicero, On Oratory, 3.4
    • Cicero, De Republica, 1.10
    • Cicero, De Republica, 2.3
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.11
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.36
    • Cicero, De Amicitia, 3
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 7, 3.34
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 2.80
    • Cicero, Brutus, 14.56
    • Cicero, De Inventione, 2.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: