I.to melt, dissolve.—Trop.: “tabefac audaciam virtutis eorum,” Vulg. 1 Macc. 4, 32: “vigilia honestatis tabefaciet carnes,” subdue, id. Ecclus. 31, 1.—Hence, Part.: tābē^factus , a, um, melted, dissolved (post-class.): “tabefactis nivibus,” Sol. 2 med.: “cadaver in suo sanguine,” Vulg. Jud. 14, 14.
tābĕfăcĭo , fēci, 3, v. a. tabes-facio,